03-02-2020

Het ABC van het G-voetbal

Elke voetballer met een beperking heeft zijn eigen sterkte. Sinds 2008-2009 helpen wij mee aan de ontwikkeling en groei van het G-Voetbal!

https://www.gva.be/cnt/dmf20200131_04829588/het-abc-van-g-voetbal

KAPELLEN / PUTTE-KAPELLEN / BOECHOUT / SINT-KATELIJNE-WAVER / VORSELAAR - G-voetbal groeit. Elk jaar komen er vijf tot tien nieuwe voetbalclubs bij die zich richten op sporters met een fysieke of mentale beperking. Sinds kort hebben we met de Special Devils zelfs een nationale ploeg voor voetballers met een beperking. Tijd voor een potje G-voetbal in onze provincie.

Wedstrijden spelen in de officiële uitrusting en twee keer per maand trainen in het centrum van de KBVB in Tubeke. Dat is op krak dezelfde iconische plaats waar Kevin De Bruyne, Romelu Lukaku en Eden Hazard oefenen. Voetballen voor de Special Devils, de pas opgerichte nationale ploeg voor voetballers met een verstandelijke beperking, is nu al een eer. Zeker omdat ook het grote doel van de nieuwste nationale falanx aantrekkelijk is: de Special Olympics Wereldspelen van 2023 in Berlijn. Om maar te zwijgen van de selectieheer die ze daar naartoe moet brengen: Piet den Boer, het Nederlandse Malinwa-icoon dat G-voetbal een tiental jaar geleden geïntroduceerd heeft in ons land en sindsdien onmiskenbaar het uithangbord is.

In onze provincies zijn ze al een tijd bezig met G-voetbal. De meeste G-clubs, op dit moment met meer dan 120, vallen onder de Koninklijke Belgische Voetbalbond. 32 ploegen daarvan komen uit de provincie Antwerpen. En het einde is nog lang niet daar. Volgens Stefan Verheyen van Voetbal Vlaanderen, de Vlaamse vleugel van de KBVB, komen er jaarlijks vijf tot tien nieuwe clubs bij met een G-werking. “Vandaag heeft 10 tot 15% van alle clubs zo’n team. Dat aantal willen we nog zien groeien.” Om dat te realiseren, lanceerde de KBVB – samen met Voetbal Vlaanderen, de ACFF (de Waalse vleugel) en de Pro League – een campagne met de naam Niemand Buitenspel.

Dringende nood

Royal Cappellen FC begon in september 2018 met een G-ploeg en heeft daarmee een van de jongste teams uit de provincie Antwerpen. “Er was overduidelijk nood aan in onze regio”, zegt verantwoordelijke Rudi Wynen. “Kinderen met een beperking die wilden voetballen, moesten naar de gemeente Essen. Dat is makkelijk een half uur rijden. Dat vonden veel ouders uit onze gemeente te ver.”

Cappellen klopte voor advies aan bij OLO/Ludentia, een dienst die vrijetijdsactiviteiten organiseert voor kinderen, en begon met een ploeg voor spelertjes tot 12 jaar. De Messi’s van de toekomst trainen elke maandag van 16.30 tot 17.30u onder begeleiding van Bernd Brughmans, ex-doelman van de eerste ploeg, en echtgenote Carolien. Die laatste geeft les in het buitengewoon secundair onderwijs en heeft ervaring met dergelijke jongeren. Beide trainers worden bijgestaan door hulptrainer Cor Kil, de nonkel van Seppe en Robbe Kil die vroeger nog bij R Antwerp FC gevoetbald hebben en intussen vaste waarden zijn in de A-kern van Cappellen.

Vandaag telt de G-gemeenschap van de Noord-Antwerpse club 24 voetballers, verspreid over de kids-groep en een teens-groep voor kinderen van 12 tot 14 jaar. Volwassenen kunnen terecht bij buurtclub Noorse SV. “Vorig jaar hebben we onze eerste toernooien gespeeld”, zegt Wynen. “En we hebben meteen aardig wat wedstrijden gewonnen.” Intussen is de G-ploeg van Wynen en co genomineerd door de gemeente Kapellen als meest verdienstelijke sportclub van het afgelopen jaar. Op 14 februari weten ze of ze de prijs in de wacht gesleept hebben.

Pionier

Bij FC Oxaco-Boechout organiseerden ze vorig jaar op initiatief van Voetbal Vlaanderen een Unified-wedstrijd: een G-team van FC Oxaco-Boechout speelde tegen de reguliere damesploeg van Ostan Olvac uit Edegem. Het doel was sociale inclusie, het laten meedoen en inpassen van mensen met een beperking in de dagelijkse samenleving. “Zulke wedstrijden kunnen spelers met een beperking alleen maar inspireren en verrijken”, zegt verantwoordelijke Piet Degraeve. “Het was ook een prachtige match om te volgen, met mooie combinaties en veel wederzijds respect.” Ook de dames van Ostan Olvac vonden het een hartverwarmende partij. Het idee krijgt zelfs een vervolg. Op 22 februari organiseren ze een nieuwe Unified-wedstrijd met U13-spelers en G-kids.

Een van de G-ploegen van FC Oxaco-Boechout. Foto: Jan Van der Perre

FC Oxaco-Boechout, tot de fusie met FC Oxaco vorig jaar nog gewoon Nieuw Boechout, is een van de pioniers in het G-voetbal. Midden jaren 2000 al ontstond de voorloper

van de huidige G-ploegen uit Ritmica, de Vrije Lagere School voor Buitengewoon Onderwijs in Hove. “Wij deden aan G-voetbal lang voor dat een algemeen gebruikte term was”, zegt Degraeve trots. “We hadden meteen een ploeg van een vijftiental spelertjes.”

In 2008 klopte het team aan bij Nieuw Boechout om makkelijker terreinen en ballen te kunnen gebruiken. Een jaar later was de samenwerking een feit. Vandaag hebben ze drie teams rondlopen: de Kids van 7 tot 10 jaar, de Teens van 10 tot 15 jaar en een Plus 13-ploeg die ook toegankelijk is voor volwassenen.

Voldoende rust geven

Een volwassen G-voetbalploeg kan onderverdeeld worden in een niveau van 1 tot 4 dat de fysieke en tactische vaardigheden van de spelers onderscheidt. Kwestie van ze te laten uitkomen tegen opponenten die ongeveer even sterk zijn. Niveau 1 is voor voetballers die een voetbaltechnisch, fysiek en inzichtelijk niveau hebben dat aanleunt bij dat van spelers uit het reguliere voetbal. Niveau 4 is voor spelers die oefenen op de minimumvaardigheden en -vereisten van het G-voetbal.

Greet Wijckmans heeft een master in lichamelijke opvoeding en geeft training aan de niveau 4-ploeg van KSK Wavria, de G-club uit Sint-Katelijne-Waver. Wijckmans, in 2009 nog sportverdienste en in 2015 sportpersoonlijkheid van het jaar in de gemeente, is met meer dan twintig jaar ervaring gepokt en gemazeld in de G-sport. Ze begon met G-gym, het trainen van gymnasten tussen 5 en 35 jaar met een beperking. “Vanuit een natuurlijk aanvoelen dat iedereen recht heeft op vrijetijdsbeleving op zijn of haar eigen niveau”, zegt ze daar vandaag over. Veertien jaar geleden richtte ze mee de G-voetbalafdeling op van KSK Wavria. “Mensen met een beperking konden nergens voetbal spelen. Dat wilden we veranderen.”

Greet Wijckmans en zoon Wout. “Als hij de bal heeft, dan is het bijna altijd een voltreffer.” Foto: Joren De Weerdt

Een van de spelers is haar 23-jarige zoon Wout, een spits van KSK Wavria. “Hij is niet de grootste loper”, zegt Greet. “Maar als hij de bal heeft, is het bijna altijd een voltreffer. Net zoals Wout heeft elke voetballer met een beperking zijn eigen sterkte. Als coach moet je die sterkte zo veel mogelijk benutten. Daarnaast moet je de achtergrond van je spelers kennen. Een fysiek en technisch goeie voetballer met autisme kan er na vijftien minuten out of the blue de brui aan geven omdat hij overprikkeld is. Geef hem dan even de nodige rust. Zo kan hij zich nadien weer volop geven voor zijn favoriete sport.”

Cerebrale parese

De meeste voetballers van zo’n G-ploeg hebben een verstandelijke beperking. Toch tellen clubs ook spelers met een fysieke begrenzing: ze zijn blind, doof of missen een been, bijvoorbeeld. De 8-jarige Seppe Van Laer uit Turnhout heeft cerebrale parese, een ontwikkelingsstoornis waardoor de hersenen niet in staat om de juiste spanning door te geven aan de spieren.

Seppe kan niet lopen, wel wandelen. En dan nog alleen met een ankle-foot orthosis, een soort brace die bewegen makkelijker moet maken voor mensen met cerebrale parese. Toch traint Seppe sinds vorig jaar een keer per week bij G-sport Vorselaar, sinds 2018 een team voor jongeren met een beperking van 6 tot 16 jaar. Als ze een wedstrijdje spelen na de training, staat hij meestal in de verdediging.

Papa Michaël en Seppe. Foto: BERT DE DEKEN

“Seppe kijkt graag naar de Rode Duivels en hij houdt natuurlijk van voetbal in het algemeen”, zegt vader Michaël. “Maar Seppe is bovenal een groepsmens. Hij ziet iedereen graag en iedereen ziet hem graag. In een jaar tijd is hij zo’n beetje de mascotte geworden van G-sport Vorselaar. Ook al is hij soms gefrustreerd omdat hij niet op de bal kan afstormen zoals zijn ploegmakkers met een mentale beperking dat kunnen. Soms heeft hij zelfs een handje nodig van de hulptrainer om vooruit te geraken.”

Net om die reden is vader Michaël voorstander van aparte ploegen voor kinderen met cerebrale parese, zoals ze dat bijvoorbeeld hebben in Wijgmaal, deelgemeente van Leuven, waar Seppe twee jaar gevoetbald heeft. “Dan kunnen ze voetballen met en tegen spelertjes die dezelfde kwaliteiten hebben. Want ook tussen kinderen met CP zitten grote verschillen. Hier en daar bestaan zulke CP-ploegen al wel, maar er zijn er nog te weinig. We zijn goed bezig met G-voetbal in ons land, maar dat is nog een werkpunt dat van bovenaf aangepakt zou moeten worden.”